Τα λατρεύω αυτά τα Κυριακάτικα πρωινά όπου τα πάντα γίνονται σε αργή κίνηση - από το χουζούρεμα στο κρεββάτι μέχρι και την απογευματινή βόλτα για παγωτό στις Φοινικούδες. Τα μεσημέρια μαζευόμαστε συνήθως στο πατρικό μου όπου ο πατέρας μου αναλαμβάνει να μας φτιάξει την πατροπαράδοτη σούβλα ή σουβλάκια με σιεφταλιές. Το βράδυ ήσυχα στο σπίτι με λίγη tv, dvd, και πίτσα. Τώρα που ο Π είναι στο στο στρατό, γλίτωσα από τη μέχρι πρότινος γκρίνια για να καθίσει να διαβάσει! Ο μικρός είναι πιο οργανωμένος αφού κάνει τα μαθήματά του από την Παρασκευή το απόγευμα για να....παίζει αμέριμνα όλο το Σαββατοκύριακο.
Σήμερα, όμως, ξέφυγα κάπως από το καθιερωμένο Κυριακάτικο πρόγραμμα. Οι γονείς μου λείπουν για το Σαββατοκύριακο, ο Χ έχει πρωινή πτήση και πήρε και τον Α μαζί του ο οποίος ενθουσιάζεται να παίζει "συγκυβερνήτης". Να δείτε που μια μέρα πιλότο θα μου τον κάνει τον μικρό! Και αυτό είναι κάτι που, βασικά, με αγχώνει. Φτάνει και περισσεύει ένας πιλότος στην οικογένεια! Δυστυχώς, όσο και να προσπάθησα, στάθηκε αδύνατο να πείσω τον Χ να παρατήσει τα αεροπλάνα και να ανοίξει τουριστικό γραφείο. Θα έδινα κι'εγώ παραίτηση από την τράπεζα και θα βοηθούσα.
Ετσι σήμερα απολαμβάνω την παρέα με τον εαυτό μου. Ισως γιατί σπάνια συμβαίνει αυτό αφού η ζωή μου είναι μια κούρσα ενάντια στο χρόνο. Το καθημερινό πηγαινέλα στη Λευκωσία, οι απαιτήσεις της δουλειάς, οι δύσκολοι έως και παράλογοι πελάτες. Τα περισσότερα απόγευματα αναλαμβάνω ρόλο ταξιτζή και τρέχω τον Α στα ιδιαίτερα: Αγγλικά και κολύμπι μόνο γιατί είμαι πολύ εναντίον να φορτώνω το παιδί με ιδιαίτερα μετά το σχολείο. Πότε θα προλάβει να διαβάσει και να του μείνει χρόνος για να παίξει; Ομως τώρα τελευταία άρχισε να ψιλογκρινιάζει και θέλει να αρχίσει καράτε επειδή πηγαίνουν κάποιοι φίλοι του. Προς το παρόν έμεινα στο "θα δούμε."
Αυτή τη στιγμή κάθομαι στον κήπο, απολαμβάνοντας το φραπέ μου και τη λιακάδα. Μετά τις άγριες διαθέσεις του Σεπτέμβρη, ο Οκτώβρης μας γύρισε πίσω στο καλοκαίρι με το θερμόμετρο κολλημένο στους 27-30 βαθμούς. Οπου νάναι φεύγει και ο Οκτώβρης και αν εξαιρέσω τη βραδινή δροσούλα, τίποτα ακόμη δε θυμίζει Φθινόπωρο.
4 comments:
Παλιά μισούσα τις Κυριακές λόγω της αργίας και μου ήταν αδιανόητο να μην περάσω έστω και για 2-3 ώρες από το γραφείο. Τα τελευταία 5-6 χρόνια, όμως, έμαθα να τις απολαμβάνω είτε μόνος είτε με την οικογένεια. Ανκαι τώρα τα παιδιά μεγάλωσαν και προτιμούν τους φίλους τους... Και όπως ξέρεις μου αρέσει και μένα πάρα πολύ να ασχολούμαι με τον κήπο μου.
Ερχονται στιγμές που πραγματικά έχουμε ανάγκη να μείνουμε μόνοι. Εμένα πάλι μου συμβαίνει συχνά. Ισως λόγω της δουλειάς μου και των πολλών κοινωνικών υποχρεώσεων κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Καλή εβδομάδα να έχεις και καλή δύναμη!
Μόνος και με τα πολλών, συννεφιασμένη Κυριακή και άλλα τινά, όλα μαζί μέσα στη ζωή μας!
Αχ πώς τις λατρεύω τις Κυριακές! Η μοναδική μέρα ξεκούρασης για μένα. Την Κυριακή που μας πέρασε πήγα με τον Αλκη μια βόλτα στα Περβόλια που ήταν όντως άκρως αναζωογονητική!Καλή μας εβδομάδα.
Post a Comment