Καλά με το που μπήκα πριν λίγο στο ιστολόγιό μου έπαθα την πλάκα μου! Στην αρχή σκέφτηκα πως μάλλον ήταν κάποιο ανεξήγητο ηλεκτρονικό λάθος! Ομως όχι ! Ηταν το δικό μου ιστολόγιο! Μετά κατάλαβα πως η καλή μου φίλη Αναστασία κράτησε την υπόσχεσή της και μου άλλαξε ριζικά την εμφάνιση του ηλεκτρονικού μου σπιτιού! Και την ευχαριστώ από καρδιάς! Ομολογώ πως εγώ δεν τα καταφέρνω καθόλου στο σχεδιασμό ιστοσελίδων και οι έτοιμες επιλογές εδώ δεν μου άρεσαν καθόλου.
Η αλήθεια είναι πως έχει πάρα πολύ καιρό να γράψω κάτι. Κάπου 2 μήνες. Δεν είναι από τεμπελιά, από έλλειψη χρόνου ή από αδιαφορία για τους λίγους αλλά εκλεκτούς φίλους. Ημουνα κάπως... σε μια περίεργη ψυχολογική κατάσταση και ειλικρινά δεν είχα όρεξη για τίποτα. Μετά την αποφοίτηση του μεγάλου μου γιου - που τελικά δεν τα πήγε και άσχημα - έρχεται ο στρατός. Τον άλλο μήνα θα καταταγεί στην Εθνική Φρουρά για να υπηρετήσει την πατρίδα. Από την μια είμαι περήφανη από την άλλη όμως θα είναι πάντα το μωρό μου! Για ποτέ μεγάλωσε! Είδηση δεν πήρα! Σίγουρα θα μου λείψει και με βλέπω να του πηγαίνω τα αγαπημένα του Μακντόλατς στο στρατόπεδο με την πρώτη ευκαιρία - κι'ας γκρίνιαζα μια ζωή για τις αηδίες που τρώει όταν βγαίνει έξω με τους φίλους του.
Με τον Χ άλλοτε τα πάμε καλά κι'άλλοτε χάλια. Ακόμα δεν λέει να αφήσει τους αιθέρες για να κάνουμε μια δική μας δουλειά . "Αν σταματήσω να πετώ είναι σαν να μου κόβεις τα πόδια!" μου είχε πει κάποτε ...ή μήπως τα φτερά; Ετσι έπαψα να επιμένω!
Αυτά προς το παρόν. Και να ευχηθώ σε όλους ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΑΚΑΙΡΙ!
2 comments:
Χαίρομαι που σου άρεσε η εκπληξούλα αλλά δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο. Απλά βρήκα έτοιμο το html και ..έπαιξα λιγάκι λαμβάνοντας υπόψιν το αγαπημένο σου χρώμα και το πόσο αγαπάς τα λουλούδια. Είναι απίστευτο πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά! Σίγουρα θα σου λείψει το παλληκάρι σου αλλά ο στρατός κάνει καλό, πιστεύω. Τα παιδιά ωριμάζουν, συνειδητοποιούν τις ευθύνες τους και νομίζω πως αποκτούν και περισσότερη πειθαρχία γενικά στη ζωή τους. Τα λέμε το Σάββατο. Πολλά φιλιά.
Πολύ μου άρεσε το νέο λουκ στο μπλογκ σου. Μπράβο στην Αναστασία. Ελπίζω να την πείσω να φτιάξει κάτι και για μένα... Τα παιδιά μας θα είναι πάντα τα μωρά μας όσα χρόνια και να περάσουν. Κάπως έτσι ένιωσα κι εγώ ότα έφυγε η κόρη μου στο εξωτερικό για σπουδές. Ξέρω, όμως πως παρά τη στεναχώρια του αποχωρισμού, είσαι μια ακόμα περήφανη Ελληνίδα μάνα γιατί το παιδί της θα υπηρετήσει την πατρίδα. Να τον χαίρεσαι.
Post a Comment